Kaku

Bagai pungguk rindukan bulan,
Terbang tinggi pergi mencari,
Kerana rindu itu...,
Jelmaan cinta,
Kerana rindu itu...,
Bayangan kasih,
Walau dapat itu tiada yang pasti.

Boleh sahaja pungguk tak sampai,
Boleh sahaja pungguk tak sempat,
Dan boleh sahaja pungguk memilih bintang,
Sebagai galang ganti walau tak serupa..

Bagai ribaan menanti jatuhnya bulan,
Duduk membatu menunggu impian,
Cintakah?
Kasihkah?
Rindukah?
Atau impian itu turut mengimpikan?

Boleh sahaja bulan jatuh,
Boleh sahaja bulan terus di situ,
Kerana andai ribaan itu patuh,
Masa nanti akan menentu..

Nak seribu daya,
Tak nak seribu dalih,
Jalanlah cari cahaya,
Mana tahu terpilih..

Jangan kaku,
Nanti layu,
Jangan kaku,
Nanti terkedu..

Kaki yang berjalan bukan penentu,
Fikiran berputar pun belum tentu,
Andai jiwa itu masih kaku,
Menzahir bukti menjadi syahdu..

Syahdulah pada yang satu,
Merintih, mengemis, mintalah...
Jangan kaku menunggu seru,
Kelak jadi insan yang kalah..

Dia, Lu dan Wa

Cakap lu kencang,
Kasi orang pandang,
Anggap lu boleh terbang,
Penangan lu punya sembang..

Lu je yang bersih,
Lu je yang putih,
Orang lain lu sisih,
Bikin wa letih..

Puak lu je yang betul,
Yang lain semua tolol,
Tapi sebenarnya lu yang bendul,
Main sedut je salah betul..

Lu apa mau kisah,
Kasi pekat lu punya pangkah,
Hidup senang tak payah susah,
Ahli kayangan pasti sudah..

Wa nak mintak laluan,
Ini bumi bukan lu punya kawan,
Bawak hujah baru lawan,
Kita orang bukan haiwan..

Wa nak mintak laluan,
Ini agama bukan lu punya kawan,
Bawak hujah kasi lawan,
Jangan perasan nanti lu sawan..

Wa nak mintak laluan,
Ini kira-kira bukan kerja lu kawan,
Bawak hujah pergi lawan,
Lu hamba bukannya tuhan..

Wa nak mintak laluan,
Ini seruan kena sampaikan kawan,
Bawak hujah sedarkan lawan,
Kita hamba mencari naungan..

thetinystone 11/07/2011